บาคาร่าเว็บตรง การตัดสินใจเกี่ยวกับสถาบันอุดมศึกษาที่จะศึกษาต่อในอันดับต้นๆ ในบรรดาสถาบันที่มีความสำคัญมากกว่าในชีวิต แต่การตัดสินใจเหล่านั้นเกิดขึ้นได้อย่างไร และปัจจัยพื้นฐานที่มหาวิทยาลัยต่างๆ ได้รับการจัดอันดับด้านการศึกษานั้น กำลังถูกวิจารณ์อย่างหนัก“ไม่มีทางลัดในการวัดคุณภาพการศึกษาระดับอุดมศึกษาที่เลี่ยงผลการเรียนรู้ของนักเรียน ผู้รับมอบฉันทะบางคนอาจมีความสัมพันธ์กัน แต่สำหรับผลการเรียนรู้ที่เราไปมหาวิทยาลัย”
นี่คือประเด็นสำคัญของการอภิปราย อันเดรียส ชไลเชอร์
ผู้อำนวยการด้านการศึกษาและทักษะ และที่ปรึกษาพิเศษด้านนโยบายการศึกษาของเลขาธิการองค์การเพื่อความร่วมมือทางเศรษฐกิจและการพัฒนา หรือ OECD ที่เพิ่งเสนอไป
การส่งกระดาษมูลค่าเพิ่ม: คุณจะวัดได้อย่างไรว่ามหาวิทยาลัยจัดส่งให้นักเรียนหรือไม่?ในการบรรยายของสถาบันนโยบายอุดมศึกษาประจำปีครั้งที่ 12 หรือ HEPI Schleicher กล่าวว่าขณะนี้มหาวิทยาลัยต่างๆ สามารถวัดผลการเรียนรู้ด้วยวิธีที่เหมาะสม ถูกต้อง และเชื่อถือได้ได้ดีกว่าเดิม ดังนั้นการใช้ความพยายามพิเศษจึง “คุ้มค่า” HEPI เผยแพร่ที่อยู่เวอร์ชันแก้ไขเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว
“เว้นแต่เราจะวัดผลการเรียนรู้ การตัดสินเกี่ยวกับคุณภาพของการสอนและการเรียนรู้ในสถาบันอุดมศึกษาจะยังคงทำอยู่บนพื้นฐานของการจัดอันดับระหว่างประเทศที่มีข้อบกพร่อง ไม่ได้มาจากผลลัพธ์ แม้แต่ผลลัพธ์ – แต่จากข้อมูลป้อนเข้าที่แปลกประหลาดและการสำรวจชื่อเสียง” เขาพูดว่า.
ในขณะที่มหาวิทยาลัยต้องครอบคลุมผลลัพธ์ในสาขาวิชาการ การช่วยเหลือนายจ้างและตรวจสอบทักษะข้ามพรมแดนนั้นมีความสำคัญมากกว่า สิ่งนี้ทำให้เกิดคำถามเกี่ยวกับความสามารถในการบรรลุผลและความท้าทายของระเบียบวิธีวิจัย และชไลเชอร์ไม่อายห่างจากการเมืองที่ยากลำบากซึ่งแนวทางดังกล่าวสร้างขึ้น
ส่วนใหญ่ที่สูญเสีย
เขาเชื่อว่าการคัดค้านที่ใหญ่ที่สุดในการประเมินผลลัพธ์การเรียนรู้จะมาจากประเทศและสถาบันที่สูญเสียมากที่สุดหากผลลัพธ์ของพวกเขาไม่เป็นไปตามชื่อเสียงของพวกเขา
“เมื่อเราส่องกระจก เราอาจไม่ได้ดูสวยงามอย่างที่เราเชื่อ… [คู่ต่อสู้] มีเสียงดัง
แต่มันแสดงให้เห็นว่าเราทุกคนควรพยายามให้มากขึ้น” เขากล่าว
Schleicher กล่าวว่ามีเหตุผลสามประการที่ต้องพิจารณาการวัดผลลัพธ์จากมุมสากล การศึกษาระดับอุดมศึกษาได้กลายเป็นความพยายามระดับโลก มีโอกาสเรียนรู้จากความหลากหลายและมีโอกาสสร้างขีดความสามารถ
ทว่าเหตุผลที่ไม่มีประเทศใดดำเนินการวัดเหล่านี้ก็คือความยากลำบาก Schleicher เชื่อว่าการรวมความเชี่ยวชาญและประสบการณ์ในระดับนานาชาติ การศึกษาระดับอุดมศึกษาสามารถบรรลุความก้าวหน้าที่มากขึ้นอย่างรวดเร็วยิ่งขึ้น
การลงทะเบียนนักศึกษาในมหาวิทยาลัยภาษาอังกฤษในปี 2013 เห็นว่านักศึกษาชาวจีนและอินเดียมีบทบาทสำคัญ และคาดการณ์ว่าตัวเลขเหล่านี้จะเพิ่มขึ้น ประมาณการแสดงให้เห็นว่าภายในปี 2573 ประมาณ 40% ของผู้สำเร็จการศึกษาด้านวิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี วิศวกรรมศาสตร์ และคณิตศาสตร์จะมาจากประเทศจีน
ทว่ามหาวิทยาลัยในเอเชียไม่มี “โอกาสที่ยุติธรรม” ในการแข่งขันกับตัวชี้วัดใด ๆ ที่ใช้เพื่อตัดสินความสำเร็จของพวกเขาในปัจจุบัน การดูชื่อเสียงในอดีตมากกว่าผลลัพธ์ในปัจจุบันเป็นการเน้นย้ำว่าไม่มีผู้เข้าแข่งขันรายใดสามารถแข่งขันกับผู้ดำรงตำแหน่งดังกล่าวได้
Schleicher กล่าวว่าวุฒิการศึกษาและคุณสมบัติเป็นสัญญาณ แต่ตั้งคำถามเกี่ยวกับความถูกต้องในการเปิดเผยสิ่งที่ผู้คนรู้และสิ่งที่พวกเขาสามารถทำได้ด้วยความรู้ของพวกเขา การสำรวจทักษะสำหรับผู้ใหญ่ในอิตาลีเปิดเผยว่าผู้ที่มีวุฒิการศึกษาระดับมหาวิทยาลัยมีทักษะการคิดเลขสูงกว่าผู้ที่มีคุณวุฒิของโรงเรียน แต่ก็ยังมี “จำนวนที่ซ้ำซ้อนกันอย่างน่าประหลาดใจ”
“มันเป็นภาพตัดขวางที่มีคนบางคนเรียนรู้ต่อไปตลอดชีวิตและบางคนสูญเสียทักษะ อย่างไรก็ตาม มันแสดงให้เห็นว่าปริญญาและคุณสมบัติไม่ใช่ตัวทำนายที่ดีเสมอไปถึงทักษะที่ผู้คนมีในปัจจุบัน” เขากล่าว
ทักษะใดที่จะทดสอบ?
ความแตกต่างเหล่านี้มีความชัดเจนมากขึ้นในทุกประเทศ ผู้สำเร็จการศึกษาระดับมัธยมศึกษาตอนปลายของญี่ปุ่นทำได้ดีกว่าผู้สำเร็จการศึกษาจากมหาวิทยาลัยในอิตาลีในด้านทักษะพื้นฐาน เช่น การรู้หนังสือและการคิดเลข ทว่า Schleicher ตระหนักดีว่ามีการทดสอบทักษะอื่น ๆ ผลลัพธ์อาจวาดภาพที่แตกต่างออกไป
“มันแสดงให้เห็นว่ามีหลายสิ่งให้เรียนรู้จากการวัดทักษะและความรู้ให้ดีขึ้น มากกว่าแค่การดูองศาที่อาจมีชื่อเหมือนกัน แต่ไม่จำเป็นต้องเป็นเนื้อหาเดียวกันในแต่ละประเทศ” เขากล่าว บาคาร่าเว็บตรง
